Al van kleins af aan, voel ik me enorm aangetrokken tot dieren en de natuur, alles wat leeft.
​
Bij dieren kwam ik tot rust, ik voelde dat we energie en boodschappen uitwisselden die anderen niet altijd begrijpen.
​
Als klein meisje had ik veel knuffeldieren, en ik verzorgde hen ook. Ik wikkelde wc-papier om de poot van mijn hondje dat zich pijn gedaan had.
​
Ik zorgde voor een bedje voor mijn knuffel-eekhoorn (in de hoogte aan mijn venster) en pandabeertje (naast mijn bed). Alles erop en eraan.
​
Het werd de voorloper voor mijn latere studies en werkleven. Ik wist altijd dat ik iets wou doen met dieren, maar kon het niet altijd goed invullen.
​
Toen ik 18 jaar was, begon ik aan de bachelor Dierenzorg die ik 3 jaar later met onderscheiding behaalde. Het was een droomrichting en ik heb er veel mogen leren zowel in theorie als de praktijk.
​
Ik heb stage mogen lopen in een dierenasiel en op een manege waar ik mee ponykampen verzorgde. Toen zag ik hoe magisch kinderen en dieren met elkaar communiceren en ze elkaar aanvoelden. Pure zielen. Hoe paarden en pony’s zich anders gedroegen wanneer er bepaalde kinderen in hun buurt kwamen.
In mijn tweede jaar mocht ik langdurig stage lopen en een gedragsonderzoek uitvoeren in een dierenpark met o.a. herten, schapen, geiten, paarden, ezels, maar ook uilen en emoes.
​
Mijn eindstage mocht ik doen in de Zoo van Antwerpen, bij de mensapen: gorilla’s en tijdelijk ook een andere soort (kleinere) apensoort: meerkatten.
Uren heb ik naar hun gekeken, gefascineerd hoe ze nadenken en bewegen. Ze zien eten zoeken en hun wijsvinger zien natlikken en zaadjes van de grond likken. Of met een stok uit een termietenheuvel groenten halen.
Wetenschap hand in hand met spiritualiteit
Naast het behalen van mijn bachelor Dierenzorg, heb ik nog enkele andere opleidingen gevolgd:
- Dierenartsassistent
- Gedragstherapeut
- Honden- en kattenpensionuitbater
Deze wetenschappelijke achtergrond gaat hand in hand met mijn spirituele ontwikkeling.
Spiritualiteit en alternatieve, holistische geneeskunde vormen ook een rode draad in mijn leven. Als tiener ging ik regelmatig naar het holistisch ‘heksenwinkeltje’ Tambuzi in het centrum. Ze verkochten er o.a. edelstenen, etherische oliën, leuke lampen en juwelen,… ik kon er mijn hartje ophalen samen met mijn zus en nicht snuisterden we graag rond.
Als twintiger volgde ik cursussen aromatherapie, voetreflexologie en bachbloesems. Ik leerde bij over etherische oliën en hoe ik dit alles niet alleen bij mensen maar ook dieren kon inzetten.
Sinds kort vallen alle puzzelstukjes in elkaar, heb ik eindelijk het gevoel dat ik mensen en dieren beter begrijp door ze op een holistische manier te bekijken en tools aanreik om hen beter in hun vel te laten voelen.
Ik besef dat ik altijd al de gave heb gehad om met dieren te communiceren op een telepathische manier.
Dieren kiezen ons, hun baasje om ons te spiegelen en helpen groeien. Om ons te helen en te beschermen.
Boodschappen van mijn overleden papa.
Eén van mijn coaches spoorde me aan om naast de dierenreadings, ook readings voor mensen te doen.
​
En zo begon de bal weer te rollen. Het zorgde ervoor dat ik mezelf meer zichtbaarder durfde maken, meer mijn stem te gebruiken om te laten horen wat ik werkelijk denk, ervaar en kan betekenen voor anderen.
​
Herinneren wie ik ben.
​
Ik ben door jarenlange healing en coaching gegaan.
Mezelf weer herinnerd wie ik ben.
​
Meer te weten gekomen over mijn (voor)ouders en innerlijk kind.
Toen ik op 6-jarige leeftijd mijn papa verloor aan zelfmoord, wist ik niet meer waar ik het had. Het gebeurde zo plots en had een grote impact op mij. Ik voelde dat dit niet zo had mogen gebeuren. Ik was toen nog heel jong en mensen rond mij probeerden mij en mijn tweelingzus te beschermen.
​
Bij hen vond ik jammer genoeg niet altijd de antwoorden, troost of rust die ik zocht. Bij dieren vond ik dit wel. Ik ging graag wandelen in de velden tussen de paarden- en koeienweien, gevolgd door mijn zwerfkat Prutske die ook “toevallig” op mijn pad kwam en vaak ging mee wandelen.
Ik hoorde voetstappen en zelfs takjes breken die op de grond lagen, achter mij op deze wandelingen, ik hoorde en voelde iemand ademen in mijn nek. Alsof er effectief iemand achter mij stapte. Wanneer ik om keek, was er niemand te zien. Maar ik wist dat het papa was.
​
Op mijn 16e heb ik papa en mijn gids voor de eerste keer gezien. Ze waren de eerste entiteiten die ik zag. Mijn gids stond in de hoek van mijn kamer. Ze heeft lang, golvend rood haar tot onderaan haar rug. Blauwe ogen en sproetjes in haar gezicht. Ze droeg een lang, groen gewaad tot op de grond. Ik zag dat ze uit een andere tijd kwam. Hoewel ze een lief gezicht had, was ik doodsbang toen ze zich omdraaide. (Entiteiten zijn ook groter dan levende mensen). Ze kwam en ging weer weg via de muur. Wat ik ook beangstigend vond.
​
Ook mijn papa is eens langs geweest in de kamer waar mijn zus en ik sliepen. Ik hoorde voetstappen op de trap (de tweede trede kraakte een beetje wanneer je er op stapte). Daarna zag ik de deur van onze kamer wat opengaan en stond er een gedaante die ik niet meteen kon plaatsen.
​
Ik was bang en wou mijn nachtlampje aandoen, maar toen ik op de drukknop klikte, gebeurde er niets. De gedaante kwam dichterbij tot hij helemaal naast mij stond. Ik was bang en lag volledig onder mijn deken met ingehouden adem. Hij reikte zijn hand uit tot boven mijn schouder en bleef zo even staan. Ik weet nog dat ik kippenvel kreeg op mijn rechterarm. Na een paar tellen, draaide hij zich om en ging weer weg. Ik hoorde hem van de trap afgaan en kwam vanonder de lakens.
Diep zuchten en bekomen… ik drukte nogmaals op het knopje van mijn nachtlampje en … nu ging die wel aan.
​
Lichten en geluidsgolven, het is ook iets waarvan ik wist dat het eigen was aan mij en de zielen die mij komen bezoeken of rond mij hangen.
Meermaals toen ik de kamer binnen kwam, begon de tv of radio raar te doen. Toen ik in een appartement woonde, gingen de 3 lichten in de keuken één voor één aan en daarna afzonderlijk één voor één weer uit. Hoewel de 3 lichten verbonden waren aan 1 schakelaar en ze dus normaal gezien altijd samen aan of uit gaan én niemand die schakelaar bediende.
​
Ook heb ik ooit het liedje “Whenever, wherever” horen spelen uit mijn mp3 met oortjes, hoewel er geen batterij in zat. Ik zag het als een boodschap van papa naar mij.
​
